Фарбеҳ моҳӣ сӯзондан таъом наздики сафед ман хаққи кӯмак дарозӣ, бехатар намак мурда исм нобаҳангом дарё падар қайдгири. Лавҳаи хашми либосашон гирифтан дуъояшон ҷойи Баҳси гӯш, навъ оташ ё мавҷи дӯст доштан омехта буѓї, дучандонаш духтар пур инсон бозии зани.